Raadslid Jaap Willem Eijkenduijn roept op om te gaan stemmen

Fractievoorzitter van de Partij van de Arbeid, Jaap Willem Eijkenduijn heeft een somber beeld van de lokale politieke situatie. De verhoudingen binnen de gemeenteraad, de doofheid voor de mening van de burger en niet in de laatste plaats de opkomst van Leefbaar GO, het baart hem zorgen. We spreken de fractievoorzitter aan de vooravond van de presentatie van het verkiezingsprogramma 2018.

Het is een donker beeld dat hij schetst, zowel over de huidige stand van zaken als de opkomst van extreem rechts binnen de gemeenteraad. Maar in de loop van het gesprek wordt duidelijk dat die somberheid hem niet apathisch maakt. Integendeel, het maakt hem misschien nog wel extra gedreven. ’Er is zat te doen,’ beaamt hij. ‘

Was er aan het begin van deze bestuursperiode, na de herindeling van 2013, nog volop bereidheid tot samenwerking in de gemeenteraad, inmiddels is er een verharding ontstaan. De vier coalitiepartijen klitten aan elkaar vast en als er gestemd moet worden, is de uitslag te vaak 20 tegen 9 (coalitiepartijen versus oppositie -red.). Een voorbeeld: In de zorg is de laatste jaren veel gesnoeid, dat raakt mensen in hun bestaanszekerheid. De gemeente heeft nu geld over op de post Sociaal Domein. Dat vinden we een slechte zaak want dat is geld voor mensen die het nodig hebben. Maar ons voorstel om hiervan driekwart aan de thuiszorg te besteden heeft het niet gehaald.’

Dominant
Er worden besluiten genomen of verworpen die ik niet meer aan de mensen uit kan leggen. Dat vind ik erg want ik ben ten volle medeverantwoordelijk. De christelijke partijen zouden zich moeten realiseren dat ze door de, destijds lage, verkiezingsuitkomst van 54% niet het hele eiland vertegenwoordigen. Dan moet je niet iedereen je wil op leggen. De preventieve censuur van artiesten en het feit dat er op zondag 31 december a.s. geen oliebollen mogen worden verkocht, zijn recente voorbeelden van de christelijke dominantie. Wees eens wat soepeler, denk ik dan. ‘We hebben in de afgelopen vijf jaar ook dingen bereikt. Het voortbestaan van de muziekschool en de nota zondagsrust zijn daar voorbeelden van. Maar als deze kwesties nu op de agenda zouden staan, zou de kans van slagen een stuk minder zijn want de bereidheid om er samen uit te komen heb ik in de loop der jaren flink zien afnemen. Een kantelpunt was de arrestatie van raadslid Rob Maliepaard. Ik kan niet precies benoemen hoe en waarom maar ik weet wel dat daarna een verharding binnen de gemeenteraad ontstond. De machtsverhoudingen tussen coalitie en oppositie raakten uit balans.

Leefbaar GO
Behalve de machtsverdeling binnen de gemeenteraad heeft Eijkenduijn nog een andere zorg: de komst van Leefbaar Goeree-Overflakkee, een lokale, rechtse partij met dezelfde standpunten als de PVV en het Forum voor Democratie. ‘Mocht deze partij voet aan de grond krijgen in de gemeenteraad dan sluiten wij een samenwerking met deze partij uit. Ik heb hier heel lang over nagedacht en met mijn partijleden over gesproken. Als partij vinden wij dat je niemand uit mag sluiten en met iedereen het gesprek moet aangaan. Maar deze partij sluit zelf mensen en groepen uit en is niet democratisch, dan trek je een grens. Niet om ze te demoniseren, zoals ze het zelf graag noemen. Maar omdat we ons niet kunnen verenigen met het gedachtegoed van de PVV. Toch heb ik hiermee geworsteld want ik ben een democraat in hart en nieren. Een partij uitsluiten, dat hebben we nog nooit gedaan!’

Verkiezingen
Hoe ziet de PvdA de toekomst van Goeree-Overflakkee en wat moet er anders? Eijkenduijn: ‘Ons verkiezingsprogramma heeft als thema het centraal stellen van de burger en zijn leefomgeving. De behoefte van de burger vertaalt zich nu onvoldoende naar de politiek, vinden wij. Wonen, werken en zorg, die drie beleidsterreinen bepalen de leefomgeving van de burger. Over wonen: De verpaupering moet stoppen, er moeten woningen zijn voor iedere beurs, onveilige verkeerssituaties moeten worden aangepakt en het mag wel wat minder terughoudend als het gaat om kunst en cultuur. Het moet ook nog een beetje leuk zijn om hier te wonen. Actief inzetten op het werven van bedrijven voor betere werkgelegenheid en voorzieningen als OV, zorg en scholen in de buurt houden.

‘Maar’, vervolgt hij, ‘het belangrijkste is dat je moet luisteren naar de burgers. Daar gaat het nu mis met als dieptepunt het windmolendossier. Men had in een vroeg stadium kunnen zeggen: ‘We hebben hier een opdracht om via windturbines 225 megawatt te realiseren op het eiland. Hoe gaan we dat met elkaar oplossen?’ Dat is een betere insteek dan informatie of inspraakavonden houden waar plannen worden gepresenteerd en schetsen getoond en iedereen het gevoel krijgt dat alles allang in kannen en kruiken is en er toch niets meer aan te veranderen valt. Uiteindelijk komen dan de voor en tegenstanders tegenover elkaar te staan. Een tweedeling die ik steeds vaker zie. Onder andere tussen christelijk en niet-christelijk maar ook tussen Oost en West Goeree-Overflakkee. Dat zal alleen maar toenemen als we ons tegen elkaar blijven verzetten.

Als we van het sombere en de tweedeling af willen, en als we vinden dat het anders moet gaan op GO, dan moet men gaan stemmen op 21 maart.’

Wij hopen op meer samenwerken met burgers en andere partijen. Ik denk dat je als gemeente niet moet zeggen: ‘Zo gaan we het doen’.’ Er zijn onder de inwoners hele goede ideeën en initiatieven. Zet als bestuur niet meteen je hakken in het zand als de mensen iets willen. Faciliteer die gesprekken en luister, voordat je plannen maakt en een besluit neemt. Zo willen wij besturen. Je hoort vaak dat de burger weer vertrouwen moet krijgen in de politici. Wij vinden dat politici meer moeten vertrouwen op de burger.’

Tekst en foto: Jacquelien Wielaard