Beschouwing Begrotingsbehandeling 2016

Donderdag 12 november heeft de gemeenteraad de programmabegroting voor 2016 behandeld en vastgesteld.  Lees de beschouwing hierop, zoals de fractie van de PvdA die heeft gepresenteerd.

(Jaap Willem Eijkenduijn) “Allereerst wil ik iedereen vanaf deze plaats complimenteren met de actieve en effectieve aanpak van de crisisopvang van de vluchtelingen in de Staver. De positieve reacties van onze burgers gaven ons een warm gevoel. Goeree-Overflakkee is een gastvrij eiland. De communicatie loopt op rolletjes. Hierdoor boden zich spontaan tientallen vrijwilligers aan om te helpen en kwamen mensen met kinderbedjes en speelgoed. Dit in tegenstelling tot de slecht functionerende communicatie rond de website GOvoorelkaar, waar het maar niet lukt om vrijwilligers te mobiliseren. Iets om over na te denken. Hoe bereiken we de burgers? Dat we het kunnen, dat blijkt.

De vorige keer, vlak voor de zomervakantie, tijdens de algemene beschouwing rond de kadernota, hebben we het gehad over geld en respect. Respect hebben we toen vanuit verschillende invalshoeken bekeken, waarvan er eentje was, het respect van de gemeente voor de burger. Dit onderwerp wil ik hier weer aan de orde stellen. Op de relatie met de begroting kom ik later terug.

Ik wil het dus met u hebben over hoe wij als gemeente omgaan met onze burgers, bedrijven en maatschappelijke organisaties. Toen wij in 2013 met deze gemeente begonnen, waren we er allemaal van overtuigd dat de fusie van de vier gemeenten een unieke kans was om het anders te gaan doen. Een natuurlijk moment. Iedereen realiseerde zich ook dat dit wel wat tijd zou kosten, maar uiteindelijk zouden we er komen. We zijn nu over de helft van onze periode. Een natuurlijk moment om de balans eens op te maken.

Een belangrijk punt in de nieuwe gemeente was de opstelling van de gemeentelijke organisatie, de ambtenaren en het bestuur, naar de burgers en de bedrijven. Wij zijn er per slot van rekening voor de burger en de burger is er niet voor ons. Dus: We zouden van een “nee-houding” gaan veranderen in “ja, misschien en hoe kunnen we u helpen?-houding”. Hiermee bedoelden we, dat we in plaats van nee te zeggen, we met burgers, bedrijven en maatschappelijke organisaties op zoek zouden gaan naar mogelijkheden om dingen wel voor elkaar te kunnen krijgen. Ambitieuze organisatiemodellen als “het nieuwe werken” en transities, zouden hiervoor de basis vormen. Adviseurs werden ingevlogen en het zou allemaal veel mooier worden.

Tot onze grote spijt moeten we vaststellen, dat we er nog lang niet zijn. Te vaak bereiken ons klachten van burgers en bedrijven dat ze vastlopen op de ambtelijke organisatie en soms ook op de bestuurlijke houding. “Alsof je tegen een muur aan loopt”, wordt ons regelmatig verteld. Ik ga ervan uit dat iedere fractie deze signalen krijgt. Mensen die de moed dan maar opgeven en het beetje vertrouwen dat ze in de nieuwe gemeente hadden kwijtraken. Zonde. Gemiste kans.

Om het hierbij te laten is te simpel. Zo blijven we verzet organiseren, ontstaat er geen wederzijds respect en raken we onderweg onze burgers kwijt. Terwijl een gemeente en een gemeentelijke organisatie dienend moeten zijn aan haar burgers en bedrijven. Niet andersom.

Wij zullen daarom een motie indienen die het college opdracht geeft een veel meer klantgericht beleid te gaan voeren en vooral haar ambtelijk apparaat daarin mee te nemen. Wij willen kortom af van een gemeente die zich vervreemd van haar burgers en haar burgers weer gaat dienen.

Want het kan niet zo zijn, dat we door blijven gaan met dingen te doen die de mensen niet willen. Ambtelijke ondersteuning bieden waar die niet nodig is en alleen maar geld kost en elders geen ambtelijke ondersteuning bieden waar die broodnodig is. Ja, we doelen hier bijvoorbeeld op de manier waarop de dorpsraden vormgegeven worden. Heel actief, soms wel 5 beleidsmedewerkers op 1 dorpsraadsvergadering. Maar actief is niet altijd effectief.

Nu de relatie met de begroting. Niet zo moeilijk denken wij. De “nee-houding” wekt weerstand en verzet op, kost tijd en menskracht en heel veel beroeps- en juridische procedures. Los nog van slechte pers en een bevolking die zich verder afkeert van haar gemeente. Kortom, dit kost geld, veel geld. Geld dat we ook voor nuttige zaken als sociaal beleid, WMO, verenigingen, kunst, sport en cultuur kunnen inzetten. Geld dat we nodig hebben om de transitiekosten van de reorganisatie van de muziekscholen te betalen. Wij zullen hier in een motie op terugkomen.

Dan nu de begroting zelf. Complimenten dat deze begroting sluitend is en we niet verder hoeven te bezuinigen. Wel vragen wij ons af ten koste van wat dit resultaat bereikt is. De PvdA ziet dat veel zaken in het sociale domein: WMO, verenigingsleven, kunst, sport en cultuur verschralen, verarmen en weinig innovatief zijn. Er wordt niet geïnvesteerd in maatwerk bij de participatiewet en iedere herstructurering, denk aan de muziekscholen en de bibliotheken, begint met veel onvrede. Eilandmarketing lijkt wel een succes te zijn, maar kan nog niet goed zichtbaar gemaakt worden. Ruimte geven aan projectontwikkelaars en stimulering van het bedrijfsleven, lijkt ook goed te lopen, maar ….. is dat laatste wel echt zo?

Want: Hoeveel bedrijven hebben we er eigenlijk bij gekregen? Wij zien alleen bedrijven, grote bedrijven, vertrekken van ons eiland. Zelfs naar omliggende eilanden. Blijkbaar zijn ze daar wel welkom. Tegen welke bureaucratische muren zijn zij hier aangelopen dat ze gevlucht zijn? Wat doet dit met de werkgelegenheid? Een oproep van de Partij van de Arbeid in 2013 om actief bedrijven te gaan werven en hiermee te proberen de werkgelegenheid een boost te geven, werd afgedaan met “dit is niet nodig, dit is staand beleid”. We zijn nu halverwege deze coalitieperiode en we maken de balans op. Wat is er eigenlijk terecht gekomen van dit “staand beleid”. De enige organisatie die we erbij gekregen hebben is een zeehondenopvang.

We zullen in een motie oproepen om een economisch beleid te ontwikkelen en actief bedrijven te gaan werven. Alles gericht op meer werkgelegenheid.

De Partij van de Arbeid vindt dat de balans doorgeslagen is. Teveel rendementsdenken en te weinig gemeenschapsgevoel. We hebben de afgelopen jaren teveel moeten repareren aan  de bezuinigen op bijvoorbeeld cultuur. Terwijl iedereen vindt dat cultuur het cement van de samenleving is. Denk hierbij aan pogingen de bibliotheken weg te bezuinigingen en recentelijk nog de muziekscholen. Dit terwijl wij honderdduizenden euro’s aan ambtelijke ondersteuning op dorpsraden en het plan MOOI zetten, waar niemand op zit te wachten. Dit geld kunnen we echt beter besteden.

We zullen daarom in een motie pleiten voor het instellen van een fonds voor activiteiten op sociaal, cultureel en vrijwilligers gebied die nu niet meer door kunnen gaan. Het geld voor dit fonds, dat wat ons betreft beheerd wordt door de sector, kan gevonden worden door het terugdringen van de ambtelijke ondersteuning in het kader van plan MOOI.

Kortom. De Partij van de Arbeid wil meer aandacht voor de inwoners van Goeree-Overflakkee. Minder rendementsdenken. Meer respect en meer banen voor de kleine man. Kortom actief EN effectief.”